Nerijetko se smatra da ovi krupni insekti pripadaju istoj grupi kao i zrikavci i skakavci, a istina je da su zapravo najbliskiji bubašvabama. Najpoznatija evropska vrsta bogomoljki je Mantis religiosa, a što se tiče same etimologije, ime potiče od latinske riječi “mantis” što u prevodu znači prorok, dok je ime “religiosa” dobila zbog specifičnog položaja prednjih nožica tokom mirovanja i čekanja plijena – sklopljenih kao pri molitvi.
Ovi krupni insekti su prepoznatljivi po svom duguljastom tijelu, sitnoj trouglastoj glavi i krupnim prednjim nožicama. Upravo se ovi ekstremiteti smatraju jednim od najsavršenijih „oružja“ kod insekata. Kada uoče plijen, bogomoljke reaguju nevjerovatno brzo. U rasponu od 50 do 70 milisekundi, svojim snažnim potkoljenicama grabe plijen u smrtonosni zagrljaj. Ove grabežljivice za ishranu mogu iskoristiti bilo koju vrstu plijena (uglavnom beskičmenjake, ali katkad i sitne žabe i guštere); bitno je samo da je on živ i da se kreće. Na prvom grudnom segmentu se, osim snažnog prvog para nogu, nalazi i čulo eholokacije. To “predačko uvo” se razvilo prije više od 100 miliona godina (mnogo prije nego kod šišmiša) i vjerovatno je služilo u komunikaciji i blagovremenom lociranju plijena ili predatora.
Kanibalizam nije česta pojava kod životinja, ali kod bogomoljki se nerijetko srijeće prije, tokom ili nakon kopulacije. Ženka otkida glavu mužjaku, međutim on nastavlja parenje. Ostaje nepoznato zbog čega se to dešava: da li zbog toga što ženka na taj način obezbjeđuje hranljive materije potrebne za razvoj ooteke; da li “obezglavljeni” mužjak ima bolju reproduktivnu kondiciju ili ga zapravo ženka prosto ne prepoznaje kao svoju vrstu, već kao potencijalni plijen?!