Prepariranje je kao tehnika postojao još u drevnom Egiptu, iako se tada radilo o mumificiranju ili balsamovanju nego prepariranju. Prvi pisani tragovi o balsamovanju u Egiptu zabilježio je Herodot tokom svojih putovanja. Za razliku od balsamovanja kod prepariranja se koristi samo koža. Najranija prepariranja u savremenom smislu počinje početkom XVI v. Vremenom su se tehnike i materijali mijenjalI tako da od zanata gdje su korišćeni (slama, papir…) posle dva vijeka poprima oblike umjetnosti zahvaljujući taksidermiji i dermoplastici.
Mi danas u Prirodnjačkom muzeju Crne Gore koristimo dvije metode: mokru i suvu. Mokra metoda je konzerviranje prirodnjačkog materijala stavljanjem u rastvor (alkohola ili formalina) najvećim se dijelom primjenjuje u okviru Zbirke riba, Zbirke gmizavaca, Zbirke vodozemaca i Zbirke algi. Kod kičmenjaka se primjenjuje suvo prepariranje, iz tijela se ukloni tkivo pogotovu ono meko, koje se lako raspada. Koža se izunutra premaže rastvorom arsenika i navuče na već pripremljen model.
Preparati se čuvaju od propadanja u depou koji je modernizovan i sada imaju dobre uslove i adekvatnu zaštitu. Konzervacija i restauracija je djelatnost koja se bavi očuvanjem i održavanjem kulturne baštine. Koriste se materijali i metode koji se mogu promijeniti ne oštetivši preparat tokom nekog budućeg rada na njemu.
Zahvaljujući dobrom prepariranju, konzervaciji i restauraciji eksponati imaju opet „novi život“ .
Branka Tomović, savjetnik konzervator
